Cześć :))
Wróciłam z koni no i jak obiecałam dodam dzisiaj dwa posty. Ten i za chwilę obiecane części ogłowia ;)
Zaraz jadę do przyjaciółki na babską nockę. No wiecie trochę odpoczynku od koni.
Po dzisiejszym, wyczerpującym dniu przydałoby się każdemu trochę luzu.
Jutro nie jadę na konie dlatego opublikuję więcej postów za czwartek i piątek ,który będzie wyczerpujący z powodu oczywiście prac stajennych i jazd konnych.
Jutrzejszy dzień będzie też dosyć ważnym dniem bo będzie podział klas i w ogóle podział wychowawców i nauczycieli. W sumie z jednej strony nie mogę się doczekać a z drugiej się ... no trochę boję bo nie wiem kto będzie ze mną w klasie. ;D Zawsze ktoś głupi się może trafić.
Po ogłoszeniu szkolnym pojadę z mamą bo zeszyty i przybory szkolne. Ogólnie to taki dzień bez koni. Trochę nudnawy bo bez nich nie ma fajnych dni ale no muszę pojechać po te rzeczy czyli artykuły szkolne :) No to cóż jeszcze mogę wam przekazać... Chyba nic.
No to papa
Do następnego posta ;*
( Swoje historie albo opowiadania lub zdjęcia lub cokolwiek chcecie możecie przesyłać na mail: agusia1327699@gmail.com
to co prześlecie udostępniane będzie na blogu możecie też przesłać link do swojego bloga. Pod opowiadaniem , historią lub zdjęciem będzie link do Twojego bloga :))
poniedziałek, 27 sierpnia 2012
niedziela, 26 sierpnia 2012
Luźny blog - co i jak ?
Cześć :))
Jutro jadę do stadniny na dziesiątą i będę tam do późnego popołudnia dlatego postów jutro nie będzie. Może dodam coś późnym wieczorem. Jak bym już coś dodała to około 22:30 albo z samego rana czyli o 7:30. Dobra możemy się umówić tak ,że jutro dodam na pewno jeden post czyli rano. A drugi postaram się dodać około 22:30 dlatego czekajcie :)
No wiecie po koniach trzeba się umyć ,zjeść coś i przygotować do następnego dnia poświęconego koniom. Cudownie jest pomagać przy koniach, wyprowadzać je na pastwiskach i wiedzieć ,że koń ma do Ciebie zaufanie. A wiecie jak można rozpoznać zaufanie do jeźdźca ? Jak koń ma uczy postawione i odwrócone w stronę tak jak jeździec patrzy gdy siedzi na koniu. :)
Coś o tym napiszę i jutro dodam. Chciałam wam też powiedzieć,że jutro dodam też zdjęcia. Postanowiłam zabrać jutro do stajni aparat i porobić parę zdjęć. Jutro zobaczycie cudowną Hawanę i cudownego Landa i sławnego Wiaterka. I jeszcze parę innych koni. Ale zdjęcia dopiero wieczorem albo po jutrze :) No to chyba wszystko co chciałabym wam przekazać.
Trzymajcie się i pamiętajcie o dodawaniu komentarzy i wysyłania swoich zdjęć :*
Do następnego posta :*
( Swoje historie albo opowiadania lub zdjęcia lub cokolwiek chcecie możecie przesyłać na mail: agusia1327699@gmail.com
to co prześlecie udostępniane będzie na blogu możecie też przesłać link do swojego bloga. Pod opowiadaniem , historią lub zdjęciem będzie link do Twojego bloga :))
Jutro jadę do stadniny na dziesiątą i będę tam do późnego popołudnia dlatego postów jutro nie będzie. Może dodam coś późnym wieczorem. Jak bym już coś dodała to około 22:30 albo z samego rana czyli o 7:30. Dobra możemy się umówić tak ,że jutro dodam na pewno jeden post czyli rano. A drugi postaram się dodać około 22:30 dlatego czekajcie :)
No wiecie po koniach trzeba się umyć ,zjeść coś i przygotować do następnego dnia poświęconego koniom. Cudownie jest pomagać przy koniach, wyprowadzać je na pastwiskach i wiedzieć ,że koń ma do Ciebie zaufanie. A wiecie jak można rozpoznać zaufanie do jeźdźca ? Jak koń ma uczy postawione i odwrócone w stronę tak jak jeździec patrzy gdy siedzi na koniu. :)
Coś o tym napiszę i jutro dodam. Chciałam wam też powiedzieć,że jutro dodam też zdjęcia. Postanowiłam zabrać jutro do stajni aparat i porobić parę zdjęć. Jutro zobaczycie cudowną Hawanę i cudownego Landa i sławnego Wiaterka. I jeszcze parę innych koni. Ale zdjęcia dopiero wieczorem albo po jutrze :) No to chyba wszystko co chciałabym wam przekazać.
Trzymajcie się i pamiętajcie o dodawaniu komentarzy i wysyłania swoich zdjęć :*
Do następnego posta :*
( Swoje historie albo opowiadania lub zdjęcia lub cokolwiek chcecie możecie przesyłać na mail: agusia1327699@gmail.com
to co prześlecie udostępniane będzie na blogu możecie też przesłać link do swojego bloga. Pod opowiadaniem , historią lub zdjęciem będzie link do Twojego bloga :))
Historia z życia wzięta
Było to latem 2010 roku.
Pamiętam to zdarzenie jak by było ono wczoraj. Tylko już tak nie boli jak wtedy.
Była słoneczna jesień gdy umówiona byłam na jazdę konną. Poprosiłam panią czy mogłabym jeździć na koniu ,który nosi imię Wiaterek. Zgodziła się. Do dzisiaj żałuję ,że wzięłam akurat go.
Na początku zapowiadał się bardzo fajny dzień. Poznałam nową osobę w stajni i razem z nią wyczyściłam konia i osiodłałam. Gdy zakładałam Ogłowie a właściwie to wędzidło Wiaterek ugryzł mnie ale tak delikatnie, że poczułam lekkie szczypnięcie. Jak koń już był gotowy do jazdy i popręg był dobrze zapięty ruszyłam stępem. Dopowiem też ,że była to moja lekcja prywatna z panią ,którą też dopiero wtedy poznałam. Gdy rozstępowałam Wiaterka zaczęłam kłusować, przejeżdżać przez drążki a później pani zapytała się mnie czy już kiedykolwiek galopowałam nie na lonży ?
Odpowiedziałam ,że tak. No to pani powiedziała ,żebym przeskoczyła małą przeszkodę kłusem a potem żebym zagalopowała 2 okrążenia. Bałam się ,że spadnę ale to się nie stało. Po pochwaleniu mnie przez instruktorkę zaczęłam znów skakać przez małe przeszkody. Byłam wtedy z tatą, który z dumą obserwował jak świetnie sobie radzę. Pod koniec jazdy pani powiedziała ,że bardzo ładnie poradziłam sobie z galopem i skokami w kłusie i czy chciałabym skoczyć z galopu. Przytaknęłam z niepokojem. Powiedziałam sama do siebie ,że jak nigdy nie spróbuję to nadal będę się zastanawiała jak to jest. Dlatego powiedziałam pani ,że jestem gotowa żeby skoczyć z galopu. Pierw zagalopowałam jedno okrążenie a w połowie drugiego miałam skręcić na przeszkodę. Przed przeszkodą niefortunnie jedna noga wyślizgnęła mi się ze strzemienia i powiedziałam sobie ,że to nic ,że przeskoczę i będzie wszystko ok. Lecz tak fajnie nie było. Przy skoku spadłam na belki prosto na brzuch i o belkę uderzyłam też wargą. Nie było tak źle ale byłam strasznie obolała. Do końca dnia leżałam w łóżku i pójście do toalety sprawiało mi kłopot. Mama była tak zaniepokojona ,że pojechała ze mną do szpitala. Ale okazało się ,że nic mi nie jest. Byłam potłuczona i lekarze powiedzieli ,żebym zrobiła sobie tygodniowy odpoczynek od koni. Cały tydzień przesiedziałam w domu. Potem poszłam do szkoły no a potem na kolejną jazdę. Wszyscy mi współczuli jak zajechałam do stajni. To było nawet miłe bo wiedziałam wtedy ,że jednak oni mnie lubią i martwili się o mnie.
Historia ta była rzeczywista i prawdziwa. Tacie nie udało się zrobić zdjęcia jak spadam bo od razu podbiegł do mnie bo widział ,że spadam. Instruktorka też nic nie mogła zrobić. To by było ryzyko nagle zatrzymywać konia. I tak bym spadła.
To by było na tyle. Jak chcecie więcej takich historii. A uwierzcie mi ,że mam ich sporo to piszcie w komentarzach ;)
Do usłyszenia w następnych postach. Spodziewajcie się jutro po południu ogłowia :)
( Swoje historie albo opowiadania lub zdjęcia lub cokolwiek chcecie możecie przesyłać na mail: agusia1327699@gmail.com
to co prześlecie udostępniane będzie na blogu możecie też przesłać link do swojego bloga. Pod opowiadaniem , historią lub zdjęciem będzie link do Twojego bloga :))
Części siodła
Cześć :))
Jak obiecałam dzisiaj opowiem wam o siodle i o jego budowie.
Siodło składa się z 9 części :
-Tylni łęk
-Siedzisko
-Przedni łęk
-Poduszka podbicia
-Strzemiona
-Strzemiączka
-Poduszka kolanowa
-Puślisko
-Popręg
Pod siodło kładzie się zazwyczaj żelową podkładkę a pod nią czaprak.
Żelowa podkładka jest do tego żeby trochę odciążyć konia i żeby było mu wygodniej.
Zaś czaprak jest po to żeby siodło nie obcierało konia i żeby się na koniu trzymało no i oczywiście dla samej wygody konia. :)
Tutaj macie obrazek z podpisami żebyście wszystko mogli sobie lepiej wyobrazić jak i co gdzie leży :)
Mam nadzieję ,że się doczytaliście i wszystko jest jasno oznakowane.
Do następnego posta :*
Następny post: części ogłowia :)
( Swoje historie albo opowiadania lub zdjęcia lub cokolwiek chcecie możecie przesyłać na mail: agusia1327699@gmail.com
to co prześlecie udostępniane będzie na blogu możecie też przesłać link do swojego bloga. Pod opowiadaniem , historią lub zdjęciem będzie link do Twojego bloga :))
Jak obiecałam dzisiaj opowiem wam o siodle i o jego budowie.
Siodło składa się z 9 części :
-Tylni łęk
-Siedzisko
-Przedni łęk
-Poduszka podbicia
-Strzemiona
-Strzemiączka
-Poduszka kolanowa
-Puślisko
-Popręg
Pod siodło kładzie się zazwyczaj żelową podkładkę a pod nią czaprak.
Żelowa podkładka jest do tego żeby trochę odciążyć konia i żeby było mu wygodniej.
Zaś czaprak jest po to żeby siodło nie obcierało konia i żeby się na koniu trzymało no i oczywiście dla samej wygody konia. :)
Tutaj macie obrazek z podpisami żebyście wszystko mogli sobie lepiej wyobrazić jak i co gdzie leży :)
Mam nadzieję ,że się doczytaliście i wszystko jest jasno oznakowane.
Do następnego posta :*
Następny post: części ogłowia :)
( Swoje historie albo opowiadania lub zdjęcia lub cokolwiek chcecie możecie przesyłać na mail: agusia1327699@gmail.com
to co prześlecie udostępniane będzie na blogu możecie też przesłać link do swojego bloga. Pod opowiadaniem , historią lub zdjęciem będzie link do Twojego bloga :))
Jutro albo dzisiaj wieczorem możecie się spodziewać części ogłowia i siodła + historia z życia wzięta :)
( Swoje historie albo opowiadania lub zdjęcia lub cokolwiek chcecie możecie przesyłać na mail: agusia1327699@gmail.com
to co prześlecie udostępniane będzie na blogu możecie też przesłać link do swojego bloga. Pod opowiadaniem , historią lub zdjęciem będzie link do Twojego bloga :))
( Swoje historie albo opowiadania lub zdjęcia lub cokolwiek chcecie możecie przesyłać na mail: agusia1327699@gmail.com
to co prześlecie udostępniane będzie na blogu możecie też przesłać link do swojego bloga. Pod opowiadaniem , historią lub zdjęciem będzie link do Twojego bloga :))
Rasy koni
Cześć :))
Jeszcze tylko tydzień wakacji :(
No niestety. Ale tym teraz sobie nie zawracajmy głów tylko poznajmy rasy koni.
Rasy koni, to temat tak obszerny, iż trudno opisać go w jednym zdaniu. Hodowla prowadzona od wieków zaowocowała powstaniem wielu różnorodnych ras. Konie rasy - każda stanowi niepowtarzalną mieszankę maści, budowy i temperamentu. Końskie rasy prezentują się następująco:
Konie Andaluzyjskie
Konie andaluzyjskie, inaczej konie hiszpańskie, to po koniach pełnej krwi angielskiej jeden z elitarnych przedstawicieli ras końskich. Pochodzi ze starej Hiszpanii, konkretnie okolic Jerez de la Frontera, Kordowy i Sewilli, gdzie o czystość ich rasy dbali miejscowi mnisi.
Konie Angielskie
Konie anglosaskie, to najcenniejsi przedstawiciele rasy koni, wyróżniający się wyjątkową szybkością. Powstanie tej rasy to efekt skrzyżowania arabów z importu z miejscowymi końmi, do którego doszło na przełomie XVII i XVIII wieku.
Konie Angloarabskie
Konie angloarabskie to rasa pochodzenia angielskiego. Popularnością cieszy się jednak nie tylko w Wielkiej Brytanii, ale także we Francji. Mimo dużej popularności na kontynencie, do dziś jednak nie zatwierdzono jej standardu.
Konie Appaloosa
Konie appaloosa to jeden z najstarszych gatunków konia. Popularność zyskał w Stanach Zjednoczonych, gdzie uważany jest za odmianę konia tarantowego. Za oceanem wyhodowane zostały przez szczep indiański Nez Perce.
Konie Arabskie
Konie czystej krwi arabskiej to najstarsza i bezapelacyjnie najpiękniejsza rasa koni na świecie. Arab wywarł największy wpływ na kształtowanie populacji koni na całym świecie. Przykładem jest m.in. koń pełnej krwi angielskiej, który przewyższa go rozmiarami i szybkością. Ciągle jednak to araba uznaje się za najbardziej wytrwałą i wytrzymałą rasę.
Konie Ardeńskie
Konie ardeńskie to przedstawiciele jednej z najstarszych ras końskich w Europie. Szczególnie popularne są w rejonie Ardenów we Francji i Belgii. W wyniku selekcji z wierzchowca przeznaczonego do lżejszej pracy pociągowej, dziś, znacznie masywniejsze, hodowane są teraz jako zwierzęta rzeźne oraz wykorzystywane w pracach pociągowych.
Konie Bretońskie
Konie bretońskie, jak wskazuje sama nazwa, swój rodowód biorą z europejskiej Bretanii rasy koni. Tamtejsi hodowcy zmagali się z wyhodowaniem odmiennego typu konia już od średniowiecza. Początek bretońskiej rasie dał konik z Gór Czarnych. Efektem krzyżówek były swego czasu aż cztery odmiany tego konia – zaprzęgowe, pociągowe, a nawet wyścigowe.
Konie Dońskie
Konie dońskie to rasa, której początki datuje się na przełom XVIII i XIX wieku. Pochodzą one od stepowych koni, które hodowane były przez plemiona koczownicze. Można powiedzieć, że posiadają cechy wielu ras, m.in. karabachskiej, turkmeńskiej, a także arabów z Persji i mongolskiego nagaja.
Konie Hanowerskie
Konie hanowerskie uważane są za sukces w europejskiej hodowli koni gorącokrwistych. Dziś znane są przede wszystkim ze swoich sukcesów w zawodach jeździeckich, gdzie odgrywają rolę znakomitych skoczków. Sukces tej rasy to efekt wieloletniej starannej selekcji.
Konie Holenterskie
Konie holenderskie zaliczane są za jedną z czołowych ras koni gorącokrwistych. Kilku przedstawicieli tej rasy zasłynęło w dziejach jeździectwa. Warto chociażby wspomnieć o skoczku Calypso, Mariusie czy koniu Dutch Courage. Wszystkie one były efektem starannej selekcji i hodowli.
Konie Holsztyńskie
Konie holsztyńskie wywodzą się od ras używanych w okresie średniowiecza podczas wypraw wojennych. Często myli się je z rasą hanowerską, która jest jednak od nich znacznie cięższa w budowie. Duże zasługi dla rozwoju rasy miał Książę Holsztynu i duńscy monarchowie, którzy nie szczędzili pieniędzy na hodowlę holsztynów.
Konie Huculskie
Konie huculskie, nazywane potocznie hucułami, to popularne konie domowe, cieszące się popularnością dzięki swojej dużej żywotności, sile i odporności. Kiedyś z powodzeniem służyły do dźwigania ładunków nawet w najtrudniejszych warunkach, dziś to znakomita rasa używana często w hipoterapii.
Konie Kułasaki
Konie kłusaki to popularna rasa używana w wyścigach konnych. Kłusaki mają swoją długą historię, a ich popularność rośnie z roku na rok. Na ten typ konia składa się kilka ras kłusaków wyhodowanych w USA, Rosji i Francji
Konie Kuce
Kuce to najmniejsze konie wykazujące cechy koni prymitywnych. Na pierwszy rzut oka wydają się być ociężałe, ale to tylko wrażenie. W rzeczywistości są niezwykle żywe i żwawe. Mimo małego wzrostu potrafią być niegrzeczne, a nawet nieznośne – potrafią ugryźć, a nawet kopnąć. Choć zdarzają się również spokojne osobniki. Przede wszystkim są jednak wytrzymałe, często stosuje się je do jazdy konnej i hipoterapii dzieci.
Konie Małopolskie
Konie małopolskie zalicza się do rasy półkrwi angloarabskiej i arabskiej, których hodowla koncentruje się w Małopolsce. Są mniejsze i drobniejsze od koni wielkopolskich. Konie małopolskie wyróżniają się urodą, szlachetną budową. Po swoich przodkach - konikach polskich, odziedziczyły takie cechy jak: płodność, długowieczność oraz odporność na choroby.
Konie Meklemburskie
Konie meklemburskie pochodzą z Niemiec, są używane jako konie wierzchowe, ale dawniej używano je jako konie pociągowe lub do celów wojskowych. Przed zjednoczeniem Niemiec rasa ta była uważana za wschodnioniemiecką wersję konia hanowerskiego. Obie rasy mają te same korzenie i obie krzyżowano z końmi holsztyńskimi, końmi trakeńskimi i końmi pełnej krwi angielskiej.
Konie Polskie
Konie polskie to jedna z popularniejszych ras w naszym kraju zaliczana do późnodojrzewających, długowiecznych i niezwykle odpornych zarówno na panujące warunki, jak i choroby. Ich przodkami były tarpany zamieszkujące kiedyś lasy środkowej Europy. Jest on szczególnie ceniony za inteligencję i łagodny charakter.
Konie Reńskie
Konie reńskie to przedstawiciele średnio ciężkich koni spokrewnionych z belgijskim koniem zimnokrwistym. Historia tej rasy rozpoczęła się ponad 100 lat w Nadrenii. Dziś konie te stanowią 2 proc. Populacji wszystkich koni w Niemczech i zaliczane są do grona 4 tamtejszych ras ciężkich.
Konie Śląskie
Konie śląskie, nazywane popularnie ślązakami, to przede wszystkim doskonałe wierzchowce i konie zaprzęgowe. Charakteryzują się wyjątkową siłą, ambicją i elegancją. Ich historia jest długa i sięga XIX wieku. Dziś dzieli się je na dwie grupy - w starym i nowym typie.
Konie Trakeńskie
Konie trakeńskie to kolejni przedstawiciele ras koni gorącokrwistych, a przy tym pod względem anatomii i wyglądu bliski ideału, jeśli chodzi o wzór konia sportowego. Rasa ta ma za sobą długą historię, a jej początki to tereny ówczesnych Prus Wschodnich. Dziś, konie trakeńskie często służą do ulepszania innych ras.
Konie Ukraińskie
Konie ukraińskie to rasa przeznaczona w większości do celów jeździeckich ze względu na swoje wyjątkowe predyspozycje w tej dziedzinie. Rasa ukraińska słynie również z doskonałych wyników w skokach przez przeszkody i ujeżdżeniu. Można powiedzieć, że jest podobny do pełnej krwi anglika, choć jest od niego bardziej spokojny i silniejszy.
Konie Westfalskie
Konie westfalskie to przedstawiciele niemieckiej rasy gorącokrwistych koni domowych, które jak sama nazwa wskazuje, wywodzą się z Westfalii. Powstały z krzyżówki konia trakeńskiego, hanowerskiego i konia pełnej krwi angielskiej. Rasę westfalską można zaliczyć do grona ras osiągających najlepsze wyniki w jeździectwie.
Konie Wielkopolskie
Konie wielkopolskie to rasa powstała na skutek uszlachetnienia miejscowych koni przedstawicielami ras wschodniopruskich i trakeńskich. Duży udział w ich rozwoju miały także konie pełnej krwi. Są często używane w sporcie i rekreacji jeździeckiej. Ostatecznie rasa została ustanowiona w 1965 roku, występują w niej dwie odmiany: poznańska oraz mazurska.
Opisałam te koniki tylko w kilku zdaniach. Mogłabym opisywać i opisywać ale wy byście się zanudzili. To są podstawowe informacje o nich :)
Mogłabym opisać też pochodzenie i budowę tego konia. Jak chcecie to piszcie :*
Do następnego posta :)
Post miał być jutro albo dzisiaj wieczorem ale stwierdziłam ,że mam czas i opublikowałam go teraz.
( Swoje historie albo opowiadania lub zdjęcia lub cokolwiek chcecie możecie przesyłać na mail: agusia1327699@gmail.com
wasze opinie udostępniane będą na blogu :))
Jeszcze tylko tydzień wakacji :(
No niestety. Ale tym teraz sobie nie zawracajmy głów tylko poznajmy rasy koni.
Rasy koni, to temat tak obszerny, iż trudno opisać go w jednym zdaniu. Hodowla prowadzona od wieków zaowocowała powstaniem wielu różnorodnych ras. Konie rasy - każda stanowi niepowtarzalną mieszankę maści, budowy i temperamentu. Końskie rasy prezentują się następująco:
Konie Andaluzyjskie
Konie andaluzyjskie, inaczej konie hiszpańskie, to po koniach pełnej krwi angielskiej jeden z elitarnych przedstawicieli ras końskich. Pochodzi ze starej Hiszpanii, konkretnie okolic Jerez de la Frontera, Kordowy i Sewilli, gdzie o czystość ich rasy dbali miejscowi mnisi.
Konie Angielskie
Konie anglosaskie, to najcenniejsi przedstawiciele rasy koni, wyróżniający się wyjątkową szybkością. Powstanie tej rasy to efekt skrzyżowania arabów z importu z miejscowymi końmi, do którego doszło na przełomie XVII i XVIII wieku.
Konie Angloarabskie
Konie angloarabskie to rasa pochodzenia angielskiego. Popularnością cieszy się jednak nie tylko w Wielkiej Brytanii, ale także we Francji. Mimo dużej popularności na kontynencie, do dziś jednak nie zatwierdzono jej standardu.
Konie Appaloosa
Konie appaloosa to jeden z najstarszych gatunków konia. Popularność zyskał w Stanach Zjednoczonych, gdzie uważany jest za odmianę konia tarantowego. Za oceanem wyhodowane zostały przez szczep indiański Nez Perce.
Konie Arabskie
Konie czystej krwi arabskiej to najstarsza i bezapelacyjnie najpiękniejsza rasa koni na świecie. Arab wywarł największy wpływ na kształtowanie populacji koni na całym świecie. Przykładem jest m.in. koń pełnej krwi angielskiej, który przewyższa go rozmiarami i szybkością. Ciągle jednak to araba uznaje się za najbardziej wytrwałą i wytrzymałą rasę.
Konie Ardeńskie
Konie ardeńskie to przedstawiciele jednej z najstarszych ras końskich w Europie. Szczególnie popularne są w rejonie Ardenów we Francji i Belgii. W wyniku selekcji z wierzchowca przeznaczonego do lżejszej pracy pociągowej, dziś, znacznie masywniejsze, hodowane są teraz jako zwierzęta rzeźne oraz wykorzystywane w pracach pociągowych.
Konie Bretońskie
Konie bretońskie, jak wskazuje sama nazwa, swój rodowód biorą z europejskiej Bretanii rasy koni. Tamtejsi hodowcy zmagali się z wyhodowaniem odmiennego typu konia już od średniowiecza. Początek bretońskiej rasie dał konik z Gór Czarnych. Efektem krzyżówek były swego czasu aż cztery odmiany tego konia – zaprzęgowe, pociągowe, a nawet wyścigowe.
Konie Dońskie
Konie dońskie to rasa, której początki datuje się na przełom XVIII i XIX wieku. Pochodzą one od stepowych koni, które hodowane były przez plemiona koczownicze. Można powiedzieć, że posiadają cechy wielu ras, m.in. karabachskiej, turkmeńskiej, a także arabów z Persji i mongolskiego nagaja.
Konie Hanowerskie
Konie hanowerskie uważane są za sukces w europejskiej hodowli koni gorącokrwistych. Dziś znane są przede wszystkim ze swoich sukcesów w zawodach jeździeckich, gdzie odgrywają rolę znakomitych skoczków. Sukces tej rasy to efekt wieloletniej starannej selekcji.
Konie Holenterskie
Konie holenderskie zaliczane są za jedną z czołowych ras koni gorącokrwistych. Kilku przedstawicieli tej rasy zasłynęło w dziejach jeździectwa. Warto chociażby wspomnieć o skoczku Calypso, Mariusie czy koniu Dutch Courage. Wszystkie one były efektem starannej selekcji i hodowli.
Konie Holsztyńskie
Konie holsztyńskie wywodzą się od ras używanych w okresie średniowiecza podczas wypraw wojennych. Często myli się je z rasą hanowerską, która jest jednak od nich znacznie cięższa w budowie. Duże zasługi dla rozwoju rasy miał Książę Holsztynu i duńscy monarchowie, którzy nie szczędzili pieniędzy na hodowlę holsztynów.
Konie Huculskie
Konie huculskie, nazywane potocznie hucułami, to popularne konie domowe, cieszące się popularnością dzięki swojej dużej żywotności, sile i odporności. Kiedyś z powodzeniem służyły do dźwigania ładunków nawet w najtrudniejszych warunkach, dziś to znakomita rasa używana często w hipoterapii.
Konie Kułasaki
Konie kłusaki to popularna rasa używana w wyścigach konnych. Kłusaki mają swoją długą historię, a ich popularność rośnie z roku na rok. Na ten typ konia składa się kilka ras kłusaków wyhodowanych w USA, Rosji i Francji
Konie Kuce
Kuce to najmniejsze konie wykazujące cechy koni prymitywnych. Na pierwszy rzut oka wydają się być ociężałe, ale to tylko wrażenie. W rzeczywistości są niezwykle żywe i żwawe. Mimo małego wzrostu potrafią być niegrzeczne, a nawet nieznośne – potrafią ugryźć, a nawet kopnąć. Choć zdarzają się również spokojne osobniki. Przede wszystkim są jednak wytrzymałe, często stosuje się je do jazdy konnej i hipoterapii dzieci.
Konie Małopolskie
Konie małopolskie zalicza się do rasy półkrwi angloarabskiej i arabskiej, których hodowla koncentruje się w Małopolsce. Są mniejsze i drobniejsze od koni wielkopolskich. Konie małopolskie wyróżniają się urodą, szlachetną budową. Po swoich przodkach - konikach polskich, odziedziczyły takie cechy jak: płodność, długowieczność oraz odporność na choroby.
Konie Meklemburskie
Konie meklemburskie pochodzą z Niemiec, są używane jako konie wierzchowe, ale dawniej używano je jako konie pociągowe lub do celów wojskowych. Przed zjednoczeniem Niemiec rasa ta była uważana za wschodnioniemiecką wersję konia hanowerskiego. Obie rasy mają te same korzenie i obie krzyżowano z końmi holsztyńskimi, końmi trakeńskimi i końmi pełnej krwi angielskiej.
Konie Polskie
Konie polskie to jedna z popularniejszych ras w naszym kraju zaliczana do późnodojrzewających, długowiecznych i niezwykle odpornych zarówno na panujące warunki, jak i choroby. Ich przodkami były tarpany zamieszkujące kiedyś lasy środkowej Europy. Jest on szczególnie ceniony za inteligencję i łagodny charakter.
Konie Reńskie
Konie reńskie to przedstawiciele średnio ciężkich koni spokrewnionych z belgijskim koniem zimnokrwistym. Historia tej rasy rozpoczęła się ponad 100 lat w Nadrenii. Dziś konie te stanowią 2 proc. Populacji wszystkich koni w Niemczech i zaliczane są do grona 4 tamtejszych ras ciężkich.
Konie Śląskie
Konie śląskie, nazywane popularnie ślązakami, to przede wszystkim doskonałe wierzchowce i konie zaprzęgowe. Charakteryzują się wyjątkową siłą, ambicją i elegancją. Ich historia jest długa i sięga XIX wieku. Dziś dzieli się je na dwie grupy - w starym i nowym typie.
Konie Trakeńskie
Konie trakeńskie to kolejni przedstawiciele ras koni gorącokrwistych, a przy tym pod względem anatomii i wyglądu bliski ideału, jeśli chodzi o wzór konia sportowego. Rasa ta ma za sobą długą historię, a jej początki to tereny ówczesnych Prus Wschodnich. Dziś, konie trakeńskie często służą do ulepszania innych ras.
Konie Ukraińskie
Konie ukraińskie to rasa przeznaczona w większości do celów jeździeckich ze względu na swoje wyjątkowe predyspozycje w tej dziedzinie. Rasa ukraińska słynie również z doskonałych wyników w skokach przez przeszkody i ujeżdżeniu. Można powiedzieć, że jest podobny do pełnej krwi anglika, choć jest od niego bardziej spokojny i silniejszy.
Konie Westfalskie
Konie westfalskie to przedstawiciele niemieckiej rasy gorącokrwistych koni domowych, które jak sama nazwa wskazuje, wywodzą się z Westfalii. Powstały z krzyżówki konia trakeńskiego, hanowerskiego i konia pełnej krwi angielskiej. Rasę westfalską można zaliczyć do grona ras osiągających najlepsze wyniki w jeździectwie.
Konie Wielkopolskie
Konie wielkopolskie to rasa powstała na skutek uszlachetnienia miejscowych koni przedstawicielami ras wschodniopruskich i trakeńskich. Duży udział w ich rozwoju miały także konie pełnej krwi. Są często używane w sporcie i rekreacji jeździeckiej. Ostatecznie rasa została ustanowiona w 1965 roku, występują w niej dwie odmiany: poznańska oraz mazurska.
Opisałam te koniki tylko w kilku zdaniach. Mogłabym opisywać i opisywać ale wy byście się zanudzili. To są podstawowe informacje o nich :)
Mogłabym opisać też pochodzenie i budowę tego konia. Jak chcecie to piszcie :*
Do następnego posta :)
Post miał być jutro albo dzisiaj wieczorem ale stwierdziłam ,że mam czas i opublikowałam go teraz.
( Swoje historie albo opowiadania lub zdjęcia lub cokolwiek chcecie możecie przesyłać na mail: agusia1327699@gmail.com
wasze opinie udostępniane będą na blogu :))
Umaszczenie koni
Cześć :))
Maści koni - umaszczenie koni są czynnikiem bardzo istotnym, pozwalającym każdemu miłośnikowi jeździectwa często jednoznacznie określić, z jakim konkretnie koniem mamy do czynienia. W przypadku niektórych ras umaszczenie koni jest ich wyróżnikiem, dla przykładu warto choćby wspomnieć o koniach fryzyjskich, które są kare. Takie przykłady można by mnożyć.
Konie Taranowate - Umaszczenie koni tarantowate to maść charakteryzująca się ciemnymi plamkami różnej wielkości, które występują na białej skórze, bądź odwrotnie - są białe na ciemnej skórze. Pojawiają się także inne rodzaje ubarwienia - tzn. konie bez plamek, bądź fragmentami zmieszanych ze sobą włosów ciemnych i białych.
Konie Srokate - Konie srokate charakteryzuje się dużymi, nieregularnymi plamami białej sierści na różowej skórze, którą przedzielają płaty innej maści na czarnej skórze. Kolor grzywy i ogona to zwykle biały lub ciemnomastny.
Konie Siwe - Konie siwe wyróżniają się białą lub mieszaną sierścią. Jako źrebięta są ciemno umaszczone - są kare, kasztanowate, dopiero z czasem jaśnieją, siwieją. Często występują u nich brunatne plamki - wówczas stosuje się na nie określenie "siwy w hreczce". Grzywa i ogon są szare, rozjaśnione lub z czarną domieszką na końcach.
Konie Palomino - Maści koni palomino jest rozjaśnieniem maści kasztanowatej. Konie tej maści posiadają żółto-złotawą sierść oraz jaśniejsze, często białe grzywę i ogon. Czasami na głowie i kończynach pojawiają się różne odcienie. Ciekawostką jest fakt, iż źrebięta tuż po urodzeniu mają jasną skórę oraz niebieskie oczy, które ciemnieją w miarę dorastania.
Konie Myszate - Sierść o zabarwieniu od popielistej do ziemistej, z ciemniejszym, niemal czarnym kolorem na grzywie i ogonie, to wyróżniki maści myszatej. Często u koni o tej maści występuje dodatkowo czarna pręga wzdłuż grzbietu oraz poprzeczne pręgi na kończynach.
Konie Kasztanowate - Konie kasztanowate, to określenie konia charakteryzującego się rudobrązową sierścią, często z grzywą i ogonem w tym samym, bądź nieco jaśniejszym kolorze.
Konie Kary - Konie kare, to określenie konia o czarnej sierści. Temu określeniu nie przeszkadza fakt, że często głeboka cześć sierści latem zmienia odcień na brązowy. Maść charakteryzuje intensywny, czarny kolor, który występuje również na grzywie o ogonie. Kary jest także określeniem konia, u którego występują białe plamki na głowie i kończynach. Maści koni
Konie Gniade - Gniady koń charakteryzuje się brązową sierścią w różnych odcieniach, od jasnobrązowego do prawie czarnego, jego grzywa i ogon są zawsze czarne, podobnie jak dolne części kończyn.
Konie Dereszowate - Deresz, to nazwa maści wyróżniającej się białymi lub maślastymi włosami, przemieszanymi najczęściej pół na pół. Kolor ten występuje najczęściej na tułowiu, głowie oraz kończynach. Na tułowiu mogą występować ciemniejsze plamki, tzw. kukurydza.
Konie Bułany - Konie bułany to konie charakteryzujące się jasną, jasnożółtą sierścią oraz czarną grzywą i ogonem. Czarny kolor dominuje również na kończynach. U większości koni tej maści występuje ciemnobrązowa pręga grzbietowa oraz poprzeczne prążki na przedramionach i podudziach.
A teraz możecie zobaczyć jak maści koni wyglądają :)
Taranowate:
Srokate:
Siwe:
Palomino:
Myszate:
Kasztanowate:
Kary:
Gniade:
Dereszowate:
Bułany:
Tutaj macie wszystkie maści.
Tych ,których nie opisałam są mało znane i mało koni je na " sobie nosi " :)
To wszystko co chciałam wam dzisiaj przekazać :)
Jutro albo dzisiaj wieczorek spodziewajcie się ras koni.
Do następnego posta :*
( Swoje historie albo opowiadania lub zdjęcia lub cokolwiek chcecie możecie przesyłać na mail: agusia1327699@gmail.com
wasze opinie udostępniane będą na blogu :))
Maści koni - umaszczenie koni są czynnikiem bardzo istotnym, pozwalającym każdemu miłośnikowi jeździectwa często jednoznacznie określić, z jakim konkretnie koniem mamy do czynienia. W przypadku niektórych ras umaszczenie koni jest ich wyróżnikiem, dla przykładu warto choćby wspomnieć o koniach fryzyjskich, które są kare. Takie przykłady można by mnożyć.
Konie Taranowate - Umaszczenie koni tarantowate to maść charakteryzująca się ciemnymi plamkami różnej wielkości, które występują na białej skórze, bądź odwrotnie - są białe na ciemnej skórze. Pojawiają się także inne rodzaje ubarwienia - tzn. konie bez plamek, bądź fragmentami zmieszanych ze sobą włosów ciemnych i białych.
Konie Srokate - Konie srokate charakteryzuje się dużymi, nieregularnymi plamami białej sierści na różowej skórze, którą przedzielają płaty innej maści na czarnej skórze. Kolor grzywy i ogona to zwykle biały lub ciemnomastny.
Konie Siwe - Konie siwe wyróżniają się białą lub mieszaną sierścią. Jako źrebięta są ciemno umaszczone - są kare, kasztanowate, dopiero z czasem jaśnieją, siwieją. Często występują u nich brunatne plamki - wówczas stosuje się na nie określenie "siwy w hreczce". Grzywa i ogon są szare, rozjaśnione lub z czarną domieszką na końcach.
Konie Palomino - Maści koni palomino jest rozjaśnieniem maści kasztanowatej. Konie tej maści posiadają żółto-złotawą sierść oraz jaśniejsze, często białe grzywę i ogon. Czasami na głowie i kończynach pojawiają się różne odcienie. Ciekawostką jest fakt, iż źrebięta tuż po urodzeniu mają jasną skórę oraz niebieskie oczy, które ciemnieją w miarę dorastania.
Konie Myszate - Sierść o zabarwieniu od popielistej do ziemistej, z ciemniejszym, niemal czarnym kolorem na grzywie i ogonie, to wyróżniki maści myszatej. Często u koni o tej maści występuje dodatkowo czarna pręga wzdłuż grzbietu oraz poprzeczne pręgi na kończynach.
Konie Kasztanowate - Konie kasztanowate, to określenie konia charakteryzującego się rudobrązową sierścią, często z grzywą i ogonem w tym samym, bądź nieco jaśniejszym kolorze.
Konie Kary - Konie kare, to określenie konia o czarnej sierści. Temu określeniu nie przeszkadza fakt, że często głeboka cześć sierści latem zmienia odcień na brązowy. Maść charakteryzuje intensywny, czarny kolor, który występuje również na grzywie o ogonie. Kary jest także określeniem konia, u którego występują białe plamki na głowie i kończynach. Maści koni
Konie Gniade - Gniady koń charakteryzuje się brązową sierścią w różnych odcieniach, od jasnobrązowego do prawie czarnego, jego grzywa i ogon są zawsze czarne, podobnie jak dolne części kończyn.
Konie Dereszowate - Deresz, to nazwa maści wyróżniającej się białymi lub maślastymi włosami, przemieszanymi najczęściej pół na pół. Kolor ten występuje najczęściej na tułowiu, głowie oraz kończynach. Na tułowiu mogą występować ciemniejsze plamki, tzw. kukurydza.
Konie Bułany - Konie bułany to konie charakteryzujące się jasną, jasnożółtą sierścią oraz czarną grzywą i ogonem. Czarny kolor dominuje również na kończynach. U większości koni tej maści występuje ciemnobrązowa pręga grzbietowa oraz poprzeczne prążki na przedramionach i podudziach.
A teraz możecie zobaczyć jak maści koni wyglądają :)
Taranowate:
Srokate:
Siwe:
Palomino:
Myszate:
Kasztanowate:
Kary:
Gniade:
Dereszowate:
Bułany:
Tutaj macie wszystkie maści.
Tych ,których nie opisałam są mało znane i mało koni je na " sobie nosi " :)
To wszystko co chciałam wam dzisiaj przekazać :)
Jutro albo dzisiaj wieczorek spodziewajcie się ras koni.
Do następnego posta :*
( Swoje historie albo opowiadania lub zdjęcia lub cokolwiek chcecie możecie przesyłać na mail: agusia1327699@gmail.com
wasze opinie udostępniane będą na blogu :))
Subskrybuj:
Posty (Atom)